Zdjęcie grupowe wszystkich uczestników wydarzenia. Młodzież w różnym wieku, około 30 osób, siedzi na kolorowych pufach, krzesłach i leżakach w dużej, jasnej sali z drewnianą podłogą i wysokimi oknami. W tle stoły z napojami i przekąskami. Większość ubrana swobodnie, nieformalnie. Część osób pozuje do zdjęcia z uśmiechami, niektórzy robią gesty "peace". Atmosfera bardzo swobodna, integracyjna.

WIECZÓR UMARŁYCH POETÓW W STASZICU

W piątek 6 czerwca 2025 odbył się wieczorek poetycki – w wydarzeniu wzięło udział 30 osób z lubelskich szkół i uczelni. Spotkanie obfitowało w doznania artystyczne – od recytacji wierszy młodych poetów, przez słuchanie muzyki granej przez uczestników wieczorku, po krótkometrażową animację i dyskusję na jej temat. Nie zabrakło także akcentu humorystycznego, kiedy uczestnicy zarapowali jeden ze znanych utworów Adama Mickiewicza. Każdy otrzymał pamiątkowy tomik poezji z utworami zaprezentowanymi tego wieczoru.

Wydarzenie odbyło się w ramach projektu ,,Lokomotywy” organizowanego przez Fundację Teatrikon – organizatorzy z naszej szkoły mogli uczestniczyć w warsztatach i liczyć na wsparcie mentorów w przygotowaniu spotkania. Za pomysł i realizację odpowiadali: Aleksandra Kwiatkowska z 2d, Julia Misztal z 2d, Kyrylo Mazur z 2d, Aleksandra Kropatwa z 2d oraz Anna Gerkowicz z 3c. Projekt koordynowała pani profesor Renata Furgał, a nad przebiegiem czuwali pan profesor Marek Chodowski, pani profesor Małgorzata Stępniak i pani Katarzyna Kulszew.

Dziękujemy organizatorom i uczestnikom Wieczoru Umarłych Poetów. Liczymy na kolejne!

Na scenie stoi młoda kobieta o jasnej karnacji i kręconych brązowych włosach do ramion. Ubrana w ciemny kombinezon bez rękawów i sandały. Trzyma w dłoniach otwartą książkę i recytuje. Za nią na ścianie biały ekran z czarno-białym plakatem. Na plakacie znajduje się rysunkowy portret starszego mężczyzny z surową twarzą, trzymającego świecę i książkę – stylizowany na profesora lub poetę. Pod nim napis:
„WIECZÓR UMARŁYCH POETÓW – 6 czerwca, 19:30–22:00, Liceum im. Stanisława Staszica w Lublinie”.
Sala jasna, minimalistyczna, z drewnianą sceną i podium z herbem szkoły z podobizną Staszica.Młoda dziewczyna gra na wiolonczeli. Siedzi na czarnym krześle na tle drewnianej sceny. Ubrana w bordową bluzkę i ciemne spodnie. Przed nią stojak z nutami. Widoczna jest publiczność – młodzi ludzie siedzą na podłodze lub na niskich siedziskach. Ściana w tle biała, z herbem szkoły.Dziewczyna w bordowej koszulce i niebieskich spodenkach gra na skrzypcach. Obok niej chłopak w czarnym stroju trzyma świecę, której płomień oświetla smyczek skrzypiec – symboliczne i artystyczne ujęcie. Za nimi projekcja przedstawiająca malownicze włoskie miasteczko na wzgórzu z kamiennymi budowlami i błękitnym niebem.Szeroki kadr ukazujący uczestniczkę wydarzenia stojącą na scenie, przemawiającą do widowni. W tle znany już plakat "Wieczoru Umarłych Poetów". Na pierwszym planie widoczna publiczność siedząca tyłem – kilkanaście osób, w tym chłopcy i dziewczęta. Niektóre osoby siedzą na poduszkach, inne na kolorowych pufach lub podłodze. Panuje przyjazna, nieformalna atmosfera.Zdjęcie grupowe wszystkich uczestników wydarzenia. Młodzież w różnym wieku, około 30 osób, siedzi na kolorowych pufach, krzesłach i leżakach w dużej, jasnej sali z drewnianą podłogą i wysokimi oknami. W tle stoły z napojami i przekąskami. Większość ubrana swobodnie, nieformalnie. Część osób pozuje do zdjęcia z uśmiechami, niektórzy robią gesty "peace". Atmosfera bardzo swobodna, integracyjna.Młody chłopak stoi samotnie na scenie, w półformalnym stroju: zielona koszula i niebieskie spodnie. Trzyma kartkę i czyta. Za nim duży plakat „Wieczoru Umarłych Poetów”. Otoczenie minimalistyczne, drewniane stopnie sceny i biała ściana z logo szkoły.Inny uczestnik – chłopak z jasnymi, kręconymi włosami – stoi na scenie, ubrany na czarno. Również czyta tekst z kartki. Tło identyczne – ciemny plakat z portretem starca ze świecą. Światło w sali jest przygaszone, scena lekko ciemna, co podkreśla nastrój zadumy i refleksji.Na scenie młoda dziewczyna w różowej sukience w kwiaty, z ciemnymi prostymi włosami, recytuje tekst. W tle projekcja identyczna jak wcześniej – plakat wydarzenia. Publiczność widoczna na pierwszym planie – kilka osób siedzi na niebieskich pufach, część leży na podłodze. Dziewczyna w centralnym punkcie zdjęcia sprawia wrażenie zaangażowanej i skupionej.